Aanbeland in Singapore

Waarschuwing: Long read.

Daar gaan we dan, eens kijken hoe het met dat schrijverstalent zit.

M'n eerste keer dat ik blog... waar zullen we het eens over hebben. Normaliter gaan blogs altijd over katten die op schoot liggen of over recepten uitgebreid ondersteund door foto's (altijd met flits, Stuart, wanneer ga jij eens wat koken?).

Ok, laat ik er maar niet aan beginnen. De enige reden dat ik geen flits gebruik is dat de accu van m'n telefoon meestal leeg is.

Afgelopen dinsdagochtend stapte ik op het vliegtuig. De lucht in richting het grootste avontuur dat ik ooit heb ondernomen. Leuk, die superlatieven. Die gebruiken ze hier overigens in bijna elke zin. In dit geval is het echter denk ik wel waar, hoewel het toch echt niet zo voelde. En eerlijk gezegd nog steeds niet.
Tijdens m'n "afscheidstoernee", zoals vrienden en familie het gekscherend noemden, kreeg ik een hoop vragen en opmerkingen op me af. De populairste waren "Heb je er al wat zin in?" en "Dat je durft! Ik zou het nooit hebben gedaan. Heb je er lang over nagedacht?".
De eerste vraag vond ik maar lastig, ik ben er op een gegeven moment ook maar eerlijk op gaan antwoorden "mag ik daar over een maandje op terug komen?".
De tweede vraag was mijn antwoord ook vrij simpel op. Ik moest denken aan een stukje van Theo Maassen over buitenaards wezen, de kenners zullen de link wel leggen. In dat stukje verkleint hij de dilemma's elke keer tot 2 keuzes; of ik ga wel naar Singapore, of ik ga niet naar Singapore. Als ik niet ga blijf ik me de rest van m'n leven afvragen hoe ik het zou hebben ervaren. Theo ging nu doorvragen. Ik ben hier simpelweg gestopt; dus ik ga wel. Wist ik toen veel dat een paar dates rond die periode in 3 maanden tijd uit zouden lopen op een chronische verliefdheid... wat een verschikkelijke rottiming. Hoe lastig ook, de keuze was reeds gemaakt. En 3 maanden is net te kort om zo'n beslissing terug te draaien. Rationeel.

Ik zal jullie daar echter niet verder mee vermoeien, ik geloof niet dat iemand dit is gaan lezen met het idee dat het een Bouquet roman zou worden. En daarbij loopt hij voorlopig niet goed af.

Over mijn "afscheidstoernee" wil ik iedereen nog wel ontzettend bedanken voor het langs komen, de leuke kaartjes, de gezellige biertjes, de lieve woorden, de gesigneerde basketbal, het volledige gevulde Donald Duck vriendenboekje en de prachtige film (inburgeringsquiz) gemaakt door de LOPSC. Ik heb er 1 trouwens!

Dinsdag vloog ik dus. Na weken van voorbereiden en vooral alles afsluiten (instanties etc) in Nederland. Met enkele tips in de pocket begonnnen aan de vlucht. Deze viel in alle opzichten mee, zoals Jacco voorspelde 3 filmpjes en wat slapen en ik was dik 12 uur verder aanbeland in Singapore. Daar direct door naar het hotel waar ik iets voor 7 uur locale tijd in m'n kamer was. Nog even gaan slapen tot 12 uur en die jetlag was ook weer mooi voor de gek gehouden! Gelukkig geen last van gehad dus.

12 uur uit bed, en eerst maar eens gaan kijken hoe de buurt er uit ziet. Ik zou hier nu gaan schrijven hoe de eerste dagen er uit zagen, echter valt deze blog volgens mij ondertussen al in de categorie "Long read". Ik zal er even een waarschuwing boven zetten.
De eerste dagen volgen in m'n volgende verhaal!

Carlo